Ciepłe, jesienne dni na Wybrzeżu Rewalskim. Słońce nie rozpieszcza, ale regularnie wygląda zza chmur. Dziś temperatura powietrza sięgała 11°C w cieniu, stan morza 0°B, bezwietrznie, niebo pochmurne, miejscowe przejaśnienia. Zdjęcia zrobione w lesie pomiędzy Rewalem, a Niechorzem.

Pamiętam gdy zamiast asfaltowej szosy wiodła tędy zwykła, polna, po deszczu trochę błotna droga. Pamiętam  wielkie, spróchniałe drzewo przed zakrętem, niemal zapraszające dzieci do wspinaczki – nie można było mu się oprzeć! Kawałek dalej pod małym zagajnikiem leżały kości leśnej zwierzyny, które zawsze budziły we mnie lęk. Za zakrętem droga lekko rozwidlała się i wąską ścieżką uciekała w kierunku lasu. Las ten pełen dziecięcych wspomnień o długich spacerach, wycieczkach rowerowych i wspinaczce po niewysokich, piaszczystych wydmach. Wtedy wydawał się o wiele bardziej przejrzysty, kolory były bardziej soczyste, a wszystko jakby radowało się w koło. Leśne ścieżki zawsze prowadziły w jakimś kierunku. Jedną z nich można było dojść do małej polany z widokiem na morze, drugą do leśnej szkółki, o którą dbał leśniczy z Niechorza. Przecierając dawne szlaki, próbuję w głowie odtworzyć obrazy i trafiam na ścieżki porośnięte gąszczem nie do przebycia, lub jeszcze inne bezpowrotnie urwane skrajem wydmy pamięci. Dziś, jak dawniej, przez ten nadmorski las wiedzie jedna, niczym nie przerwana, szczególna w najbliższych dniach, ścieżka prowadząca na cmentarz.